بیا که آمدنت بحث مرگ و زندگی است

چگونه پر بزنم تا که بال و پر بسته ست ؟!

چقدر در بزنم ؟‍! ها ؟! چقدر ؟! در بسته ست!

از این ستون فرجی نیست تا ستون دگر!

که ریشه های درختان به یکدگر بسته ست!

تفاوتی نکند باغ با قفس! وقتی –

دل پرنده شکسته ست و بال و پر بسته ست!

چقدر چشم بچرخانم و نگاه کنم؟!

در این زمانه که هر چشم دیده ور بسته ست!

اگر که راه نمی خواندم ز تنهایی ست!

که گاه قصد زیارت به همسفر بسته ست!

پر از عریضه شده چاه جمکران ؛ حالا -

به جای آب پر از نامه های سربسته ست!

میان راه نمی ماند آنکه قبلِ سفر

درست توشه به اندازه ی سفر بسته ست

به پشت گرمی این قوم دلخوشی کافی ست!

که زود وا شد مشتی که تنگ تر بسته ست!

 « عقب نشینی » آرایش سپاه نبود!

مسیرِ فتح به سربازِ بی جگر بسته ست!

زمان آمدنت روی ما حساب نکن!

خودِ خدا به هواخواهی ات کمر بسته ست!

بیا که آمدنت بحث مرگ و زندگی است

نبود و بودِ دو عالم به این خبر بسته ست!

بیا که گوشه ی چشمی به من بیندازی

سعادت دو جهانم به یک نظر بسته ست! 

اصغر عظیمی مهر

+

حالم وحشتناک بد است...

خدایا مرگ...

...

.

.

.

+ ظهر آن روز بهاری چه نمازی بشود  * که تو هم آمده باشی و اذانش برسد

+ هزار سال گذشت از قرار دیدنمان / تو رفته ای که نیایی مگر زبانم لال

+اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است 

+دلم انگاری گرفته، قد بغض یا کریما

+ما هم خماریم ای گل نرگس ! گل مریم !

+صاحب الزمان

+انتظار +تصاویر+پوستر 

گوش کن....

سلام :

می رسی

              ناگهان

شبیه برف

              تا بگویمت سَ…

رفته ای

بغض می کنند

                     در گلوی من سه حرف...

دست مرا بگیر و ببر شهر دیگری

مانند ماهیان که پی نهر دیگری…

شیرین نکرد کام تو را این دیار اگر

در جام من نریخت مگر زهر دیگری

با عاشقان، زمانه بگو آشتی نکن!

غمگین نمی‌شویم جز از قهر دیگری

عشق، آن عصای معجزه در دست‌های توست

بگذار با تو بگذرم از بحر دیگری

تلخ و رسول‌کُش شده این روزگار، کاش

ایمان بیاورم به تو در دهر ِ دیگری…

مژگان عباسلو

+ سهراب نوشت ....

.

.

.

گوش کن، جاده صدا می زند از دور قدم های ترا  

چشم تو زینت تاریکی نیست.

پلک ها را بتکان، کفش به پا کن، و بیا.

و یا تا جایی، که پر ماه به انگشت تو هشدار دهد

و زمان روی کلوخی بنشنید با تو

و مزامیر شب اندام ترا، مثل یک قطعه آواز به خود جذب کنند.

پارسایی است در آنجا که ترا خواهد گفت:

بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق تر است.

آدینه نوشت :

صبحِ بی تو، رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد
بی ‌تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد

بی ‌تو می‌گویند: تعطیل است کارِ عشق بازی
عشق، اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد

جُغد، بر ویرانه می‌خواند به انکارِ تو اما
خاک این ویرانه‌ها، بویی از آن ویرانه دارد

خواستم از رنجشِ دوری بگویم، یادم آمد
عشق با آزار، خویشاوندی دیرینه دارد

رویِ آنم نیست تا در آرزو، دستی برآرم
ای خوش آن دستی که رنگِ آبرو از پینه دارد

در هوای عشقِ تو پر می زند با بی قراری
آن کبوترْ چاهیِ زخمی که او در سینه دارد

ناگهان قفلِ بزرگ تیرگی را می‌گشاید
آن که در دستش کلید شهر پر آیینه دارد

قیصر امین پور

+ بعدا نوشت :

گاهی دلم میخواهد وقتی بغض میکنم

خدا از آسمان به زمین بیاید

اشک هایم را پاک کند، دستم را بگیرد

و بگوید: اینجا آدمها اذیتت میکنند؟ بــیـــا بــــــرویــــــــم...

سکوت بود ، شعرش کردم ، همین شد ....

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

سکوت بود ، شعرش کردم ، همین شد ....

...............................................................................

بی اجازه از یک دوست نوشت (اجازه اش را بعدا می گیرم ):

سکوتی میکنم سنگین تر از فریاد...
امشب دلم چه غریبانه می گرید
حالم خوب است فقط کمی احساسم درد میکند!!

دارم سعی می کنم،

لااقل 

از آن "بد"هایی باشم که"خوب"ها را دوست دارند.

+ می ترسیدم خوبی رنجیده باشد و چه خوب است که خوب ها نمی رنجند....

+ جمعه هم بود دلتنگیش را حس کردم ولی چشمم از پس دود سیاه  گرفته ، هیچـ....

یک کلاغ آمد و آموخت که قابیل شویم

هیچ بودیم، خدا خواست که تشکیل شویم

مختصر شرحی از آن صاحب تفصیل شویم

قبل ما آمده‌بودند که آدم باشند

یک کلاغ آمد و آموخت که قابیل شویم

چه عصاها به زمین خورد که ما برخیزیم

بعد هم منکر ِ رفت‌آمد ِ از نیل شویم

بعدها از خودمان غول سه‌سر می‌سازیم

نور هم آن قدَری نیست که ما فیل شویم

تازه گیرم بشویم، از کرَم او‌ست اگر

باز شایسته‌ی دیدار ِ ابابیل شویم

مثل دکّان، دلمان پر شده از جنس ِ جلَب

کاش این جمعه که آمد، همه تعطیل شویم...

-مژگان عباسلو