شهر 2

رفتی و خورشید با ما قهر شد

روستای کودکیمان شهر شد

ابراهیم واشقانی فراهانی

+البته روستای کودکی شاعر! مگه نه ما که همون کودکی مون م شهر خراب کرد، رفت....

-----------------------

+مسخره ست زنگ زده که کتاب "کفش های مکاشفه" که سفارش دادی نیست... کسی نیس بگه تو کتاب فروشی اینترنتی زدی که چی ... نیست ....نیست ....

+مسخره ست انگار آمدن پارتی ، مهمانی شبانه ، عروسی ...زشته به خدا ... خاک بر سرشون .. خاک بر سر شوهرشون... خاک بر سر مادر و پدرشون ....

+خاک بر سر پسر های احمق تماشاچی ... بی چاره های مریض ...

+نمی گفتم توو دلم می ماند.

برگرد و خواب خط خطی ام را به هم بریز

برگرد و خواب خط خطی ام را به هم بریز
این حس گند لعنتی ام را به هم بریز

شب گریه های قلبی من را به هم بزن
لبخندهای صورتی ام را به هم بریز

گاهی خلاف عادت خود پیش من بخند
این گریه های عادتی ام را به هم بریز

آن پونه را که از تو نچیدم به من ببخش
گلبرگ های حسرتی ام را به هم بریز

هر ساعت انفجار مهیبی ست در دلم
تنظیم بمب ساعتی ام را به هم بریز

نوبت نمی دهی که به خوابت سفر کنم
کابوس های نوبتی ام را به هم بریز

قسمت نشد که زندگی ام را عوض کنی
مرگ هزار قسمتی ام را به هم بریز

یا جمعه را به خاطرم از هفته حذف کن
یا شنبه های لعنتی ام را به هم بریز

 ابراهیم واشقانی فراهانی 

وقتی که روزگار ازل آفریده شد

وقتی که روزگار ازل آفریده شد
دنیا به افتخار غزل آفریده شد

تا استعاره‌ای شود از چشم‌هایتان
کندوی بی‌زوال عسل آفریده شد

منسوب کرد ماه خودش را به چهره‌ات
یک صنعت جدید: مثل آفریده شد

اسم بلند کیست که بعد از طلوع آن
خورشید سر کشید و بدل آفریده شد

تو در میان نشستی و دنیا به گرد تو
یک حلقه زد به انس و زُحل آفریده شد

گل راضی است پیش شکوه بهار تو
راضی به اینکه حداقل آفریده شد

حالا به افتخار خودم دست می‌زنم
حالا که شب رسید و غزل آفریده شد

ابراهیم واشقانی فراهانی