انگار از دیروز بهتر می نویسم
پس می نویسم، بار دیگر می نویسم
سقف کبود آسمان را می شکافم
با جوهر قرمز کبوتر می نویسم
استادها سرمشق ها را پاک کردند
این سطرها را دارم از بر می نویسم
ای روزهای سبز فروردین! شما را
از رخوت شب های آذر می نویسم
امروز نه، اما یقین دارم که یک روز
خط می زنم خود را و از سر می نویسم
نام تو را... دست و دلم می لرزد، اما
نام تو را در سطر آخر می نویسم
امید مهدی نژاد
روح من کم سال است .
روح من گاهی از شوق ، سرفه اش می گیرد .
روح من بیکار است :
قطره های باران را ، درز آجرها را ، می شمارد .
روح من گاهی ، مثل یک سنگ سر راه حقیقت دارد .
+
آدم ها از هر نظر یه سن و سال دارن ... اول سن شناسنامه ای هست که سال تولد را از سال جاری کم کنیم به دست میاد ! ولی روح آدم ها هم سنی داره عقل آدم ها هم سنی داره اعصاب و روان آدم ها هم سنی داره :(...
"روح من کم سال است ..."
نمیدانم چرا گاهی فکر می کنم 18 سال بیشتر ندارم! :)
+
+ نترسید این گرگه از مانیتور نمیزنه بیرون! :)
با تشکر از ترنم عزیز که فایل تصویری این شعر با صدا و تصویر استاد فریدون مشیری برام فرستادن ... خیلی سپاس...
دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 55 ثانیه
رهاست روسری نقره کوب ماه در آب
به گیسوان فرو هشته ی سیاه در آب
شبیه مائده ای آسمانی است امشب
برای هر چه که ماهی ست عکس ماه در آب
از این به بعد ولی شعر - برکه تاریک ست
پری کوچک غمگین کشیده آه در آب
به دور بوته ی اندام او غمی ست زلال
شبیه ریشه شفاف یک گیاه در آب
اگر چه ماه ،پری را به بوسه ی نابی
کشید اول اردی بهشت ماه در آب
ولی در این شب شهریوری می اندیشد
که آفریده پری را به اشتباه در آب
کبری موسوی قهفرخی
+ ممنون از سروشا عزیز به خاطر این شعر زیبایی که هدیه دادن ...
