جامِ ازل

مــــــازاده عشقیم و پســــرخـــوانده جامیم              در مستى و جــــــانبازى دلدار تمامیم

دلـــــــداده میخــــــــــانه و قــــربانى شربیم               در بارگــــــه پیرمغان، پیــــــــر غلامیم

همبستر دلـــــــــدار و زهجــــرش به عذابیم               در وصـــل غریقیم و به هجران مدامیم

بى رنگ و نـــــــــواییم؛ ولــــــى بسته رنگیم              بى نام ونشانیم و همى در پى نامیم

با صوفــــــــى و با عارف و درویش، به جنگیم              پـــــــــرخاشگـر فلسفه و علم کلامیم

از مــــــــــدرسه مهجور و ز مخــــــلوق کناریم              مطــــــرود خرد پیشه و منفور عوامیم

با هستى و هستى طلبان، پشت به پشتیم             بــــــا نیستى از روز ازل گام به گامیم

امام خمینی

خیلی خلاصه عرض کنم: دوست دارمت...

این دل اگر کم است بگو سر بیاورم
یا امر کن که یک دل دیگر بیاورم
خیلی خلاصه عرض کنم: دوست دارمت...
(دیگر نشد عبارت بهتر بیاورم)
از کتف آشیانه‌ای خود برای تو
باید که چند جفت کبوتر بیاورم
از هم فرو مپاش، برای بنای تو
باید بلور و چینی و مرمر بیاورم
وقتش رسیده این غزل نیمه‌سوز را
از کوره‌های خود‌خوری‌ام در بیاورم

سید مهدی موسوی

زیباشناسی نظری پیش چشم تو

ای از بهشت باز دری پیش چشم تو!
افسانه ای ست حور و پری پیش چشم تو
 
صورتگران چین همه انگار خوانده اند
زیباشناسی نظری پیش چشم تو
 
  باید به جای نرگس و مستی بیاوریم
تصویرهای تازه تری پیش چشم تو
 
  "زین آتش نهفته که در سینه ی من است"
خورشید شعله ... نه، شرری پیش چشم تو
 
  هر شب ز چشم تو نظری چشم داشتیم
دارد دعای ما اثری پیش چشم تو؟
 
چیزی نداشتم که کنم پیشکش، به جز
دیوان شعر مختصری پیش چشم تو

مرحوم قیصر امین پور

یک شبی مجنون نمازش را شکست

یک شبی مجنون نمازش را شکست                بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود            فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او                             پُر ز لیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای                       بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای                           وندر این بازی شکستم داده ای

نیشتر عشقش به جانم می زنی                   دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق،دل خونم نکن                  من که مجنونم تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم                            این تو و لیلای تو... من نیستم

گفت ای دیوانه لیلایت منم                             در رگ پنهان و پیدایت منم

سالها با جور لیلا ساختی                              من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم                            صد قمار عشق یکجا باختم

کردمت آواره صحرا نشد                               گفتم عا قل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت                       غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی                        دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر می زنی                    در حریم خانه ام در می زنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود                      درس عشقش بی قرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم                     صد چو لیلا کشته در راهت کنم

جادویی از سِحر چشمان تو پُر اعجازتر

ای نگاهت از شب ِ باغ ِ نظر ، شیرازتر
دیگران نازند و تو از نازنینان، نازتر

چنگ بردار و شب ما را چراغان کن که نیست
چنگی از تو چنگ تر، یا سازی از تو سازتر

قصۀ گیسویت از امواج ِ تحریر ِ قمر
هم بلند آوازه تر شد، هم بلند آوازتر

گشته ام دیوان حافظ را ولی بیتی نداشت
چون دو ابروی تو از ایجاز، با ایجازتر

چشم در چشمت نشستم، حیرتم از هوش رفت
چشم وا کردم به چشم اندازی از این بازتر

از شب جادو عبورم دادی و دیدم نبود -
جادویی از سِحر چشمان تو پُر اعجازتر

آن که چشمان مرا تَر کرد، اندوه ِ تو بود
گر چه چشم عاشقان بوده ست از آغاز، تَر

علیرضا قزوه