قصه ی تلخ ما را سرسره ها می فهمند...

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاجْعَلْ سَلَامَةَ قُلُوبِنَا فِی ذِکْرِ عَظَمَتِکَ 

وَفَرَاغَ أَبْدَانِنَا فِی شُکْرِ نِعْمَتِکَ وانْطِلَاقَ أَلْسِنَتِنَا فِی وَصْفِ مِنَّتِک

خدایا! بر محمد و آلش درود فرست، و سلامت دل‏هاى ما را در یاد بزرگیت،

 و آسایش بدن‏هایمان را در شکر نعمتت و گشوده شدن زبانمان را در وصف عطایت قرار ده.

-صحیفه سجادیه زین العابدین علیه السلام-

از  + پیش آی و گوش دل به پیام «ســــــروش» کن.  خواندم .

+ قصه ی تلخ ما را سرسره ها می فهمند...  

   جایی دیگر خواندم 

بخاطر میخی نعلی افتاد.بخاطر نعلی اسبی افتاد

بخاطر اسبی سواری افتاد.بخاطر سواری جنگی شکست خورد

بخاطر شکستی مملکتی نابود شد

و همه اینها بخاطر کسی بود که میخ را خوب نکوبیده بود…!!!

+ منم آن ابر وحشی که در هر بیابان به تلخی سرشکی بیفشاند

   به جز این اشک سوزان ، دل نا امیدم گواهی ندارد ، خدا داند

   مطلب 7 شهریور این شعر بود و این حال...7 شهریور چه حالی داشته ام؟ 

   دقیقا مثل این روز ها "کسی که دو روزش مثل هم باشد ملعون است" من که چند ماه است یه جورم چقد ملعونم؟؟

آیه صلحند چشمان شما والتین و الزیتون

رو به گندم‌ زارها می‌آیی ای مولای گندمگون

آیه صلحند چشمان شما والتین و الزیتون

.

.

.

.

بیتِ آخر حالتش این است، غافلگیر خواهد کرد

ـ ناز دارد ـ می‌رسد هرچند گاهی دیر خواهد کرد

.

.

لحظه‌ها را بی تماشایت نگو باور کنم مولا!

«من نه آن رندم که ترک ساقی و ساغر کنم» مولا!

تا کی اینجا قصه‌ی خورشید پنهان را بخوانم من

«یوسف گمگشته باز آید به کنعان» را بخوانم من

.

.

(قاسم صرافان)

+ .

   . 

   .  

    پر از شک و یقینم بی تو ایمانی نخواهم داشت

   خدا حرف دل این نیمه کافر را نمی فهمد

   خیابان ها و ماشین های سر در گم نمی دانند  

   که دنیا درد انسان معاصر را نمی فهمد

   چراغ سبز یا قرمز چه فرقی می کند وقتی    

    سواره خط کشی قلب عابر را نمی فهمد 

   حضور حاضر غایب که می گویند یعنی من

    غریب افتاده ای که جمع حاضر را نمی فهمد

    .

    .

    .  (سید علیرضا جعفری)

+ وحشتناک است که هیچ (کسی یا چیزی) نداشته باشی جز او که از او گریخته ای و به هم زده ای...

زین العابدین (ع) یادم داده است:

إِلَهِی وَ سَیِّدِی                              - خدایا اى آقاى من ، -

 وَ عِزَّتِکَ وَ جَلالِکَ                            - به عزّت و جلالت سوگند ، - 

 لَئِنْ طَالَبْتَنِی بِذُنُوبِی لَأُطَالِبَنَّکَ بِعَفْوِکَ     - اگر مرا به گناهانم پى‏جویى کنى،من تو را به عفوت پى مى‏جویم‏ -

 وَ لَئِنْ طَالَبْتَنِی بِلُؤْمِی لَأُطَالِبَنَّکَ بِکَرَمِکَ، 

                                               - و اگر مرا به پستى‏ام تعقیب نمایى،من تو را به کرمت مى‏خواهم، -

وَ لَئِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ                                    - و اگر به دوزخم دراندازى -

 لَأُخْبِرَنَّ أَهْلَ النَّارِ بِحُبِّی                               - اهل دوزخ را به محبتم به تو آگاه مى‏سازم. -

 لَکَ إِلَهِی وَ سَیِّدِی                                      - خدایم و آقایم -

إِنْ کُنْتَ لا تَغْفِرُ إِلا لِأَوْلِیَائِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ فَإِلَى        - اگر جز اولیا و اهل طاعتت را نیامرزى، -

 مَنْ یَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ                                 - پس گنهکاران به چه کسى‏ پناه برند، -

وَ إِنْ کُنْتَ لا تُکْرِمُ إِلا أَهْلَ الْوَفَاءِ                 -و اگر جز اهل وفا را اکرام ننمایى، -

بِکَ فَبِمَنْ یَسْتَغِیثُ الْمُسِیئُونَ              - پس بدکاران از چه کسى فریادرسى خواهند؟ -

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی از  - اینجا - 

+  التماس می کنم دعایم کنید به قدر "خدایا دعاش برآورده کن"... برای سه حاجت برای سه تن.

کربلا رفته ها کنار بقیع حرفی از صحن و از حرم نزنید!

از صفای ضریح دم نزنید

حرفی از بیرق و علم نزنید

گریه های بلند ممنوع است

روضه که هیچ سینه هم نزنید

کربلا رفته ها کنار بقیع

حرفی از صحن و از حرم نزنید

زائری خسته ام نگهبانان

به خدا زود می روم نزنید

زائری داد زد که نا مردان

تازیانه به مادرم نزنید

*

غربت ما بدون خاتمه است

مادر ما همیشه فاطمه (س) است

*

کاش درهای صحن وا بشود

شوق در سینه ها به پا بشود

کاش با دست حضرت مهدی(عج)

این حرم نیز با صفا بشود

کاش با نغمه حسین حسین

این حرم مثل کربلا بشود

در کنار مزار ام بنین

طرحی ازعلقمه بنا بشود

پس بسازیم پنجره فولاد

عقده هامان تمام وا بشود

چارتا گنبد طلایی رنگ

چارتا مشهد الرضا بشود

*

این بقیعی که این چنین خاکی است

رشک پروانه های افلاکی است

*

در هوایش ستاره می سوزد

سینه با هر نظاره می سوزد

هشت شوال آسمان لرزید

دید صحن و مناره می سوزد

بارگاه بقیع ویران شد

دل بی راه و چاره می سوزد

این حرم مثل چادر زهراست

که در اینجا دوباره می سوزد

این حرم مثل خیمه ی زینب

که در اوج شراره می سوزد

سالها بعد قدری آن سو تر

چند قرآن پاره می سوزد

مجید تال