فواره نیست ...
چهارشنبه, ۱۳ شهریور ۱۳۹۲، ۱۱:۰۴ ب.ظ
.لعنت به این زندگی ... این زندگی سگی هم شد زندگی و اینها رو ننوشتم حال باقی مردم خراب تر نشود....
.خدایا مرگ ... عاقبت به خیری یا شری ش هم پای خودت برام زیاد مهم نیست....
پیاده آمده بود ، پیاده خواهم رفت
به نام خدا
خدایی که بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان مینشیند و بر بند تاب با کودکانتان تاب می خورد و در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان میکند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز میخواند... به شرط اعتقاد ؛به شرط پاکی دل؛به شرط طهارت روح؛به شرط پرهیز از معامله با ابلیس.به شرط اینکه بشویید قلبهایتان را از هر احساس نا روا! و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف؛و زبانهایتان را از هر گفتار ناپاک؛ و دستهایتان را از هر آلودگی در بازار و برهیزید از ناجوانمردی ها ناراستی ها نامردمی ها! مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود؟؟؟
برگرفته از سخنان ملا صدرا شیرازی
پاسخ:
ممنون.
ممنون.
هم برای شعر و هم برای آمدن تان این جا و بودنتان.
۱۴ شهریور ۹۲ ، ۲۱:۳۸
آشنای قدیمی
آشنای قدیمی
میخواستم پسند بزنم
با خودم گفتم طاقت سررفته که پسند نداره
امیدوارم طاقتتون سربه راه شه و برگرده :)
ابری نباشید
با خودم گفتم طاقت سررفته که پسند نداره
امیدوارم طاقتتون سربه راه شه و برگرده :)
ابری نباشید
پاسخ:
بعید میدانم
بعید میدانم
مرا امیدی نیست!
نه آب رفته به جو بر می گرده و نه جوانی به هدر رفته...
ممنون.
۱۴ شهریور ۹۲ ، ۲۲:۲۱
محدث
محدث
شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت،
فراق یار نه آن میکند که بتوان گفت،
حدیث هول قیامت که گفت واعظ شهر،
کنایتی است که از روزگار هجران گفت....
فراق یار نه آن میکند که بتوان گفت،
حدیث هول قیامت که گفت واعظ شهر،
کنایتی است که از روزگار هجران گفت....
پاسخ:
ممنون.
ممنون.
۱۶ شهریور ۹۲ ، ۰۸:۴۱
خانمی
خانمی
صبرکن سهراب...
قایقت جا دارد؟
من هم از همهمه اهل زمین دلگیرم.
قایقت جا دارد؟
من هم از همهمه اهل زمین دلگیرم.
پاسخ:
ممنون.
ممنون.
۱۹ شهریور ۹۲ ، ۲۲:۳۶
گذری عاشقانه
گذری عاشقانه
این بیتو نشنیده بودم.
خیلی به دلم نشست.
خیلی به دلم نشست.
پاسخ:
☼
☼
با دیدن تین پست ناخودآگاه یاد غزلی از رهی معیری افتادم که سالهای نه چندان دور با آن انس و الفتی داشتم:
همچو نی می نالم از سودای دل
آتشی در سینه دارم جای دل
من که با هر داغ پیدا ساختم
سوختم از داغ نا پیدای دل
همچو موجم یک نفس آرام نیست
بسکه طوفان زا بود دریای دل
دل اگر از من گریزد وای من
غم اگر از دل گریزد وای دل
ما ز رسوایی بلند آوازه ایم
نامور شد هر که شد رسوای دل
خانه مور است و منزلگاه بوم
آسمان با همت والای دل
گنج منعم خرمن سیم و زر است
گنج عاشق گوهر یکتای دل
در میان اشک نومیدی رهی
خندم از امیدواریهای دل