امروز نوشت یادمانی

می ترسم از روز پر آرامش  سال های بعد ، 

می ترسم بیاید روزی...

استکان چای و طنین سکوت و صدای پرواز 

رنگ ایمان و طعم علاقه و نشان سبز زندگانی ، بی  هرچه امروز

پاک شده های خط خطی های آسمان این روزها و فراموشی دلگیری های هرچه حالا

و بماند چه بسیار خجالتی از نا امیدی از دریای امید و بماند خجالت از حال این روزهای افسرده.

حال امروز و آن روز یکی می شود ، ما را حال همین است ...