در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم

اصلا به تو برخورد مسیرم که بمیرم

 

یک قطره آبم که در اندیشه ی دریا

افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

 

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم

یا تنـــگ در آغوش بگیرم که بمیرم

 

از زندگــی بی تو گریــزانم و بیزار

آنقدر که بگذار بمیرم که بمیرم

 

این کوزه ترک خورده چه جای نگرانی است

من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

فاضل نظری

__

_____________________________

بعدا نوشت:

وقتی میان نفس و هوس جنگ می شود 
قلبم به چشم همزدنی سنگ می شود 
آقا ببخش بس که سرم گرم زندگی است 
کمتر دلم برای شما تنگ می شود.