محمدعلی بهمنی، شاعر معاصر نیز در شعر زیر
تصویری از هجران امام خمینی (ره) را این‌گونه بیان کرده است:
«زنده تر از تو کسی نیست، چرا گریه کنیم؟
مرگمان باد و مباد آن که تو را گریه کنیم
هفت پشت عطش از نام زلالت لرزید
ما که باشیم که در سوگ شما گریه کنیم ؟
رفتنت آینه‌ی آمدنت بود، ببخش
شب میلاد تو تلخ است که ما گریه کنیم
ما به جسم شهدا گریه نکردیم، مگر
می‌توانیم به جان شهدا گریه کنیم ؟
گوش جان باز به فتوای تو داریم، بگو
با چنین حال بمیریم و یا گریه کنیم ؟
ای تو با لهجه‌ی خورشید سراینده‌ی ما
ما تو را با چه زبانی به خدا گریه کنیم ؟
آسمانا! همه ابریم، گره‌خورده به هم
سر به دامان کدام عقده‌گشا گریه کنیم ؟
باغبانا! از چشم تو آموخته‌ایم
که به جان‌تشنگی باغچه‌ها گریه کنیم»
++ امام خمینی یا بهتر بگم آقا روح الله یک شخصیتی بود که 100 سال کار مفید می خواهد تا فقط شناختش و به بزرگی شان پی برد...
++از سخنان امام یه چیز هایی توی ذهنم هست اگر عمری بود این روزها منتشر می کنم اگر متن های دقیقش رو گیر بیارم....
