پیاده رو

پیاده آمده بود ، پیاده خواهم رفت

پیاده آمده بود ، پیاده خواهم رفت

پیاده رو

به نام خدا
خدایی که بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان مینشیند و بر بند تاب با کودکانتان تاب می خورد و در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان میکند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز میخواند... به شرط اعتقاد ؛به شرط پاکی دل؛به شرط طهارت روح؛به شرط پرهیز از معامله با ابلیس.به شرط اینکه بشویید قلبهایتان را از هر احساس نا روا! و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف؛و زبانهایتان را از هر گفتار ناپاک؛ و دستهایتان را از هر آلودگی در بازار و برهیزید از ناجوانمردی ها ناراستی ها نامردمی ها! مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود؟؟؟

برگرفته از سخنان ملا صدرا شیرازی

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «خسرو شکیبایی» ثبت شده است

نمی دانم سهراب سپهری را با چه لفظی معرفی کنم "شاعر آب و آیینه" ، عارف ، نقاش یا هرچه ... هرچه بنامیمشان بی نظیر اند...

به استقبال زاد روزشان

صدای پای آب

با صدای دل نشین مرحوم خسرو شکیبایی

دریافت

دریافت
دریافت
دریافت
دریافت
دریافت
دریافت  
دریاف

دریافت

این لینک هم وبلاگ یه معلم ادبیاته که 31 پست در تشریح بند به بند صدای پای آب پیش رفته و البته هنوز وسط هاشم نرسیده! مطالب جالبی در تفسیر شعر سهراب میگه خیلی خوب و آموزنده ست 

حالا متن کامل شعر صدای پای آب : 

اهل کاشانم .

روزگارم بد نیست .

تکه نانی دارم ، خرده هوشی ، سر سوزن ذوقی .

مادری دارم ، بهتر از برگ درخت .

دوستانی ، بهتر از آب روان .


و خدایی که در این نزدیکی است :

لای این شب بوها ، پای آن کاج بلند .

روی آگاهی آب ، روی قانون گیاه .


من مسلمانم .

قبله ام یک گل سرخ .

جانمازم چشمه ، مهرم نور .

دشت سجاده ء من .

من وضو با تپش پنجره ها می گیرم .

در نمازم جریان دارد ماه ، جریان دارد طیف .

سنگ از پشت نمازم پیداست :

همه ذرات نمازم متبلور شده است .

من نمازم را وقتی می خوانم 

که اذانش را باد ، گفته باد سر گلدسته سرو .

من نمازم را ، پی « تکبیره الاحرام » علف می خوانم ،

پی " قد قامت " موج .


کعبه ام بر لب آب ،

کعبه ام زیر اقاقی هاست .

کعبه ام مثل نسیم ، می رود باغ به باغ ، می رود شهر به شهر .


" حجر الاسود " من روشنی باغچه است .


اهل کاشانم .

پیشه ام نقاشی است :

گاه گاهی قفسی می سازم با رنگ ، می فروشم به شما

تا به آواز شقایق که در آن زندانی است

دل تنهایی تان تازه شود .

چه خیالی ، چه خیالی ، ... می دانم 

پرده ام بی جان است.

خوب می دانم ، حوض نقاشی من بی ماهی است .


اهل کاشانم . 

نسبم شاید برسد 

به گیاهی در هند ، به سفالینه ای از خاک " سیلک ".

نسبم شاید ، به زنی فاحشه در شهر بخارا برسد ....

۱۵ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۵ مهر ۹۲ ، ۲۱:۵۱
شما مرا درخت صدا کنید