آب حسرت شد و در چشم گهربار بماند

هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

وان که این کار ندانست در انکار بماند

اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن

شکر ایزد که نه در پرده پندار بماند

صوفیان واستدند از گرو می همه رخت

دلق ما بود که در خانه خمار بماند

محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد

قصه ماست که در هر سر بازار بماند

هر می لعل کز آن دست بلورین ستدیم

آب حسرت شد و در چشم گهربار بماند

جز دل من کز ازل تا به ابد عاشق رفت

جاودان کس نشنیدیم که در کار بماند

گشت بیمار که چون چشم تو گردد نرگس

شیوه تو نشدش حاصل و بیمار بماند

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

یادگاری که در این گنبد دوار بماند

داشتم دلقی و صد عیب مرا می‌پوشید

خرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماند

بر جمال تو چنان صورت چین حیران شد

که حدیثش همه جا در در و دیوار بماند

به تماشاگه زلفش دل حافظ روزی

شد که بازآید و جاوید گرفتار بماند

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت

خرم آن روز کز این منزل ویران بروم

راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب

من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت

رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت

به هواداری آن سرو خرامان بروم

در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت

با دل زخم کش و دیده گریان بروم

نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی

تا در میکده شادان و غزل خوان بروم

به هواداری او ذره صفت رقص کنان

تا لب چشمه خورشید درخشان بروم

تازیان را غم احوال گران باران نیست

پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون

همره کوکبه آصف دوران بروم

نفرستاد!

همه مردم اول فروردین فال حافظ میگیرن من ششم فروردین خب معلوم چی میاد دیگه...

شاهان همه مسکین او ، خوبان قراضه چین او

ای عاشقان ای عاشقان آن کس که بیند روی او

شوریده گردد عقل او ، آشفته گردد خوی او

 

معشوق را جویان شود ، دکان او ویران شود

بر رو و سر پویان شود  ، چون آب اندر جوی او

 

شاهان همه مسکین او ، خوبان قراضه چین او

شیران زده دم بر زمین ، پیش سگان کوی او

 

این عشق شد مهمان من ، زخمی بزد بر جان من

صد رحمت و صد آفرین ، بر دست و بر بازوی او

 

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند

جلوه گاه رخ او دیده من تنها نیست                                       ماه و خورشید همین آینه می‌گردانند

به بهانه ی رادیو هفت چهارشنبه ها

استاد رشید کاکاوند است و فال حافظ گرفتن ... 

...

ببین با فالی از حافظ،چه غوغایی شده اینجا

همین جا گوشه ی مجلس ، یه کنعانی پر از درده / به من گفتن که گمگشتت ، همین روزاس که برگرده / یکی دیگه همش میگه که از دنیا دلش خونه / تمام سفره ی قلبش پر از برف زمستونه 

' یکی دیگه حواسش نیست ، بدون نیته فالش '

-  ولی انگار راضی شد ، که انقد خوب شده حالش -

خوش است خلوت، اگر یارْ یار من باشد

نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد!

من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم

که گاه‌گاه بر او دست اَهرمن باشد

روا مدار خدایا! که در حریم وصال

رقیب مَحرم و حِرمان نصیب من باشد

هُمای گو: «مفکن سایه‌ی شرف هرگز

در آن دیار که طوطی کم از زَغَن باشد»

بیان شوق چه حاجت؟ که سوز آتش دل

توان شناخت ز سوزی که در سُخن باشد

هوای کوی تو از سر نمی‌رود؛ آری

غریب را دلِ سرگشته با وطن باشد

به سان سوسن اگر ده زبان شود حافظ

چو غنچه پیش تواَش مُهر بر دهن باشد

چون ندیدن این فال حافظ و این قسمت رادیو 7 موجب بر فنا رفتن نیم عمر! شعر دوستان گرام است براتون صدای ضبط شده ش رو آپلود می کنم گرچه شنیدن کی بود مانند دیدن!