هوا انقد آلودست که انگار نیازی به شیمیایی شدن نیست

کسی از ما جهان آرا نمیشه

حتی یه قهرمان تو نسل من نیست

هوا انقد آلودست که انگار

نیازی به شیمیایی شدن نیست

ما صبر کردیم واسه فردایی بهتر

ما صبر کردیم ولی فردا نمیشه

جهان ما قد خرمشهر هم نیست

کسی اینجا جهان آرا نمیشه

نمی گیره کسی دستای ما رو 

داریم با چشم بسته راه میریم

یه عمره که پلاکامونو حتی

نمیدونیم باید از کی بگیریم

زیره پامونو خالی کردن اما

هنوز اینجا پر از میدون مینه

ببین ویرونه ای که از تو داریم

هنوز زیباترین جای زمینه

فقط یه زخم کهنه باقی مونده

برایه نسلی که ترکش نخورده

برایه نسل من که قهرمانش

زیر رگباری از خاطر مرده

همه رویای ما رو باد برده

نشستیم روی مرز بی خیالی

برای ما که سنگری نداریم

فقط مونده همین تفنگ خالی

کسی از ما جهان آرا نمیشه

همه روزای ما با قصه سر شد

یه روزی توی تاریخ مینویسن

یه جا این نسل مفقود الاثر شد

رضا یزدانی می خواند...