پیاده رو

پیاده آمده بود ، پیاده خواهم رفت

پیاده آمده بود ، پیاده خواهم رفت

پیاده رو

به نام خدا
خدایی که بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان مینشیند و بر بند تاب با کودکانتان تاب می خورد و در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان میکند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز میخواند... به شرط اعتقاد ؛به شرط پاکی دل؛به شرط طهارت روح؛به شرط پرهیز از معامله با ابلیس.به شرط اینکه بشویید قلبهایتان را از هر احساس نا روا! و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف؛و زبانهایتان را از هر گفتار ناپاک؛ و دستهایتان را از هر آلودگی در بازار و برهیزید از ناجوانمردی ها ناراستی ها نامردمی ها! مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود؟؟؟

برگرفته از سخنان ملا صدرا شیرازی

.

پنجشنبه, ۲۸ شهریور ۱۳۹۲، ۱۲:۴۲ ق.ظ
موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۲/۰۶/۲۸
شما مرا درخت صدا کنید

نظرات  (۶)

۲۸ شهریور ۹۲ ، ۰۷:۴۸ آشنای قدیمی
???
پاسخ:
ماجرا این است:کم کم کمیت بالا گرفت
جای ارزش های ما راعرضه کالا گرفت

احترام یاعلی٬ در ذهن بازوها شکست
دست مردی بسته شد پای ترازوها شکست

فرق مولای عدالت بار دیگر چاک خورد
خطبه های آتشین متروک ماند وخاک خورد

زیر باران های جاهل٬ سقف تقوا نم کشید
سقف های سخت٬ مانند مقوا نم کشید

با کدامین سحر از دل ها محبت غیب شد؟
ناجوانمردی هنر٬ مردانگی ها عیب شد؟

خانه دل های ما را عشق٬ خالی کرد و رفت
ناگهان برق محبت٬ اتصالی کرد و رفت

سرسرای سینه ها را رنگ خاموشی گرفت
صورت آیینه زنگار فراموشی گرفت

باغ های سینه ها از سروها خالی شدند
عشق ها خدمتگزار پول و پوشالی شدند

پیکر عشق خدایی از نحیفی دوک شد
کله احساس های ماورایی پوک شد

آتشی بی رنگ در دیوان و دفترها زدند
مهر(( باطل شد)) به روی بال کفترها زدند

اندک اندک قلب ها با زرپرستی خو گرفت
در هوای سیم و زر٬ گندید و کم کم بو گرفت!

غالبا قومی که از جان٬ زرپرستی می کنند
زمره بیچارگان را سرپرستی می کنند!

سرپرست زرپرست و زرپرست سرپرست
لنگی این قافله تا صبحگاه محشر است!

از همان آغاز دست کجروی ها پا گرفت
روح تاجر پیشگی در کالبدها جا گرفت

کارگردانان بازی باز با ما جر زدند
پنج نوبت را به نام کاسب و تاجر زدند

چار تکبیر رسا بر روح مردی خوانده شد
طفل بیداری به مکر و فوت و فن خوابانده شد

روزگارکینه پرور عشق را از یاد برد
باز چون سابق کلاه عاشقان را باد برد

سالکان را پای پر تاول ز رفتن خسته شد
دست پر اعجاز مردان طریقت بسته شد

سازهای سنتی آهنگ دلسردی زدند
ناکسان بر طبل های ناجوانمردی زدند

تا هوای صاف را بال و پر کرکس گرفت
آسمان از چشم ما خورشید خود را پس گرفت

رنگ ولگرد سیاهی ها به جان ها خیمه زد
روح شب در جای جای آسمان ها خیمه زد

صبح را لاجرعه کابوس سیاهی سر کشید
شد سیه مست و برای آسمان خنجر کشید!

این زمان شلاق٬ بر باور حکومت می کند
در بلاد شعله٬ خاکستر حکومت می کند

تیغ آتش را دگر آن شدت موعود نیست
در بساط شعله ها آهی به غیر از دود نیست

دود در دود و سیاهی در سیاهی چرخزن
گرد دل ها هاله هایی از تباهی چرخزن

اعتبار دست ها و پینه ها در مرخصی
چهره ها ماتم زده آئینه ها در مرخصی

از زمین خنده خار اخم بیرون می زند
خنده انگار از شکاف زخم بیرون میزند

طعم تلخی دایر است و قندها تعطیل محض
جز به ندرت دفتر لبخندها تعطیل محض

خنده های گاه گاه انگار ره گم کرده اند
یا که هق هق ها تقیه در تبسم کرده اند!

منقرض گشته است نسل خنده های راستین
فصل٬ فصل بارش اشک است اندر آستین!

آنچه این نسل مصیبت دیده را ارزانی است
پوزخند آشکار و گریه پنهانی است
گر چه غیر از لحظه ای بر چهره ها پاینده نیست
پوزخند است این شکاف زشت نامش خنده نیست!

مثل یک بیماری مرموز در این انجمن
خنده های از ته دل٬ ریشه کن شد ریشه کن!

الغرض با ماله غم دست بنایی شگفت
ماهرانه حفره لبخندها را گل گرفت!
***
اشک های نسل ما اما حقیقی می چکند
از نگین چشم های خون٬ عقیقی می چکند
***
ماجرا این است: مردار تفرعن زنده شد
شاخه های ظاهرا خشکیده از بن٬ زنده شد

آفتابی نا مبارک٬ نفس ها را زنده کرد
بار دیگر اژدهای خشک را جنبنده کرد

قبطیان فتنه گر جا در بلندی کرده اند
ساحران با سامری ها گاوبندی کرده اند
من زپا افتادن گلخانه ها را دیده ام
بال سوزن خورده پروانه ها را دیده ام
 
انفجار لحظه ها افتادن آواز اوج
بر عصب های رها پیچیدن شلاق موج

دیده ام بسیار٬ مرگ غنچه های گیج را
از کمر افتادن آلاله افلیج را

در نخاع بادها ترکش فراوان دیده ام
گردش تابوت ها را در خیابان دیده ام

گردش تابوت های بی شکوه آهنین
پر ز تحقیر و ترحم خالی از هر سرنشین

در خیابان جنون در کوچه دلواپسی
کرده ام دیدار با کانون گرم بی کسی!

دیده ام در فصل نفرت٬ در بهار برگ ریز
کوچ تدریجی دل ها را به حال سینه خیز!

سروها را دیده ام در فصل های مبتذل
خسته و سردرگریبان- باعصا زیر بغل!-

تن به مرداب مهیب خستگی ها داده اند
تکیه بردیواری از وابستگی ها داده اند

پیش چنگیز چپاول ٬ پشت را خم کرده اند
گوشه ای از خوان یغما را فراهم کرده اند

جان تاریک من اینک مثل دریا روشن است
صبحگون از تابش خورشید مولا روشن است

طرفه خورشیدی که سر از مشرق گل می زند
بین دریا و دلم از روشنی پل می زند

طرفه خورشیدی که غرق شور و نورم می کند
با خطابش همجوار روح آبم می کند

تیغ یادش ریشه اندوه و غم را میزند
آفتاب هستی اش چشم دم را می زند

اینک از اعجاز او آیینه من صیقلی است
طالع از آفاق جانم آفتاب یاعلی است

یا علی می تابد و عالم منور می شود
باغ دریا غرق گلهای معطر می شود

چشم هستی آبها را جز علی مولا ندید
جز علی مولا برای نسل دریاها ندید

موج نام نامی اش پهلو به مطلق می زند
تا ابد در سینه ها کوس انا الحق می زند

قلب من با قلب دریا همسرایی میکند
یاد از آن دریای ژرف ماورایی می کند

اینک این قلب من و ذکر رسای یاعلی
غرش بی وقفه امواج در دریا علی

موج ها را ذکر حق این سو و آن سو می کشد
پیر دریا کف به لب آورده یاهو می کشد

مثل مرغان رها در اوج می چرخد دلم
شادمان در خانقاه موج می چرخد دلم

موج چون درویش از خود رفته ای کف می زند
صوفی گردابها می چرخد و دف می زند

ناگهان شولای روحم ارغوانی می شود
جنگل انبوه در ها خزانی می شود

کلبه شاد دلم ناگاه می گردد خراب
باز ضربت می خورد مولای دریا از سراب

پیش چشمم باغ های تشنه را سر می برند
شاخه های سرخ از نخل تناور می پرند

خارهای کینه قصد نوبهاران می کنند
روی پل تابوت ها را تیر باران می کنند

در مشام خاطرم عطر جنون می آورند
بادهای باستانی بوی خون می آورند
***
صورت اندیشه ام سیلی ز دریا می خورد
آخرین برگ از کتاب آبها، تا می خورد

سید حسن حسینی
۲۸ شهریور ۹۲ ، ۰۷:۵۱ آشنای قدیمی
الف)نقطه سر خط؟
ب)سکوت؟
ج)دلتنگی؟
د)خلا؟
ه)هیچی؟
و)هیچکدام
پاسخ:
گزینه الف + ب + ج + د + خستگی
۲۸ شهریور ۹۲ ، ۱۷:۳۶ گذری عاشقانه
من هم گزینه ب+ج+خستگی+دلسردی
پاسخ:
دور از جان 
خدا نکنه دلسرد باشید ...
خسته هم نباشید!
۲۸ شهریور ۹۲ ، ۱۹:۱۳ آشنای قدیمی
غم مخور، ایام هجران رو به پایان می‏رود
این خماری از سر ما می‌گساران می‏رود 

پرده را از روی ماه خویش بالا می‏زند 
غمزه را سر می‏دهد، غم از دل و جان می‏رود 

بلبل اندر شاخسار گل هویدا می‏شود
زاغ با صد شرمساری از گلستان می‏رود 

محفل از نور رخ او، نورافشان می‏شود 
هرچه غیر از ذکر یار، از یاد رندان می‏رود 

ابرها، از نور خورشید رخش پنهان شوند 
پرده از رخسار آن سرو خرامان می‏رود 

وعده‏ دیدار نزدیک است ‏یاران مژده باد
روز وصلش می‏رسد، ایام هجران می‏رود

........................................................


غصه هم می گذرد؛

...

به تن لحظه خود،جامه اندوه مپوشان هرگز.

پاسخ:
:|
۲۸ شهریور ۹۲ ، ۲۳:۴۶ آشنای قدیمی
چرا :| ؟؟؟؟؟؟
پاسخ:
:|   این الان قیافه یه آدمه که رفته توو فکر!

خب توو این فکره که "می گذرد" درسته ، ولی به سختی :)
اینک از اعجاز او آیینه من صیقلی است
طالع از آفاق جانم آفتاب یاعلی است

اگر همه ماجرایت همین باشه، باید بگم: کاش جای تو بودم
پاسخ:
کاش...
ولی متاسفانه این جاهاش ماجرای ماست ! :

پیکر عشق خدایی از نحیفی دوک شد
کله احساس های ماورایی پوک شد

آتشی بی رنگ در دیوان و دفترها زدند
مهر(( باطل شد)) به روی بال کفترها زدند

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">